برسازی درونکاشت دندانی یا پروتز ایمپلنت دندانی، بخشی از درونکاشت (ایمپلنت) دندانی است که به صورت دندان برساخته (پروتزی)در دهان بیمار، جایگزین دندان طبیعی وی میگردد. ایمپلنت های دندانی نوعی دندان مصنوعی هستند و از لحاظ ظاهری در بیماران مختلف میتوانند متفاوت باشند. بعد از معاینات اولیه در ابتدا فیکسچر یا همان قسمت ریشه ایی پروتز با استفاده از جراحی کوچکی در داخل فک و به جای دندان از دست داده شده، جاگذاری میگردد و بعد از اطمینان از ثبات آن که معمولاً ۴ الی ۶ ماه به طول میانجامد، قسمت رویی یا همان تاج دندان (Crown) گذاشته میشود.
به طور کلی برای گذاشتن ایمپلنت دندان چندین مرحله باید انجام شود تا قطعات تشکیل دهنده در کنار یکدیگر قرار گیرند و بیمار بتواند به جای دندان طبیعی از آن استفاده کند. ایمپلنت از نظر ظاهری مشابه دندان طبیعی است و در دهان همان حس طبیعی را برای جویدن القا میکند و سوء هاضمه ایجاد شده بر اثر ناتوانی در جویدن غذا را برطرف مینماید.
ایمپلنت دندان برای جایگزین کردن یک یا چندین دندان از دست رفته کاربرد دارد و میتواند برای تمام دندانها به صورت ثابت یا متحرک استفاده شود. در هر دو حالت فوق کلمه ایمپلنت استفاده میشود اما حالت دوم بیانگر معنی واقعی ایمپلنت است و به مجموعهای از قطعات ایمپلنت گفته میشود و هر کدام از قطعات به تنهایی نام و کارایی مجزایی دارند.